786

زندان صبر بود و هوای رضای او

شوقش کشیده بود به خلوت سرای او

زندان نبود،چاه پر ازکینه بود و بس

زنده به گور کردن آیئنه بود و بس

زندان نبود یک قفس زیر خاک بود

 هر کس نفس نداشت در آنجا هلاک بود

زندان نبود ، کرب و بلای دوباره بود

یک قتلگاه مخفی پر استعاره بود

زندان نبود یوسف در بین چاه بود

زندان نبود گودی یک قتلگاه بود

زنجیر بود و آینه بود و نگاه بود

تصویر هر چه بود،کبود و سیاه بود

زنجیر را به گردن آیینه بسته اند

صحن و سرای آینه را هم شکسته اند

دیگر کسی به نور کنایه نمی زند

شلاق روی صورت آیه نمی زند

می خواستند ظلم به آل علی کنند

می خواستند روز و شبش را یکی کنند

هر کس که می رسید در آنجا ادب نداشت

جز ناسزا کلام خوشی روی لب نداشت

حتی نماز و روزه در آنجا بهانه بود

افطار روزه دار خدا تازیانه بود

زندان نبود روضه گودال یار بود

هر شب برای عمه خود بی قرار بود

حرف از اسارت و غل و زنجیر یار بود

زینب میان جمعیت نیزه دار بود

در شهر شام غیرت و شرم و حیا نبود

زندان برای دختر زهرا روا نبود

شاعر  : رحمان نوازنی

سلامتی شاعر صلوات ...

 786

در میان هلهله سوز و نوا گم می شود

زیر ضرب تازیانه ناله ها گم می شود

بسکه بازی می کند زنجیر ها با گردنم

در گلویم گریه های بی صدا گم می شود

در دل شب بارها آمد نمازم را شکست

در میان قهقه صوت دعا گم می شود

چهار چوب پیکرم بشکسته و لاغر شدم

وقت سجده پیکرم زیر عبا گم می شود

تازه فهمیدم چرا در وقت سیلی خوردنش

راه مادر در میان کوچه ها گم می شود

بین تاریکی شب چون ضربه خوردم آگهم

آه در سینه به ضرب بی هوا گم می شود

لا به لای پنجه هایش مشتی از موی سرم

بین این تصویر ها دیگر حیا گم می شود

از یهودی ضربه خورده خوب می داند چرا؟

گوشوارٍ بچه ها در کربلا گم می شود

 شاعر :  قاسم نعمتی

سلامتی شاعر صلوات ...

  786

دردی به جان نشسته دگر پا نمی شود

جز با دوای زهر مداوا نمی شود

یک جای پرت مانده ام و بغض کرده ام

در این سیاه چال دلم وانمی شود

کافیست داغ دوری معصومه و رضا

دیگر غمی به سینه من جا نمی شود

معصومه کاش بود کمی درد دل کنم

کس مثل دختر همدم بابا نمی شود

می خواستم دوباره ببوسم رضام را

هنگام رفتنم شده گویا نمی شود

اصلاَ نخواستم کسی آید به دیدنم!!

سیلی که مونس دل تنها نمی شود

از بس زدند خورد شده استخوان من

این پا برای من که دگر پا نمی شود

زنجیرها رسانده به زانو سر مرا

کاغذ هم اینچنین که منم تا نمی شود

گاهی هوای تازه و آزاد می روم

بی تازیانه و لگد اما نمی شود

ضجر من از جسارت سِندی شاهک است

بی ناسزا شکنجه اش اجرا نمی شود

گفتم سر مرا ببر اما تو را خدا

اسمی نبر ز مادرم،آیا نمی شود

تشییع من اگرچه روی تخته در است

تشییع هیچکس روی نی ها نمی شود

 شاعر :  علی صالحی

سلامتی شاعر صلوات ...

786

کمرم را شکست غربت تو ...

ای دوای دلم ز تربت تو ...

تو که باب الحوائجی آقا

تو کجا و سیاه چال کجا ؟

گر چه مولا خلیفه اللهی

یوسف مصر عشق و در چاهی

در تکاپوی دخترت شده ای

باز دلتنگ مادرت شده ای ؟

یابن حیدر تو کاظم الغیظی

معدن جود و منبع فیضی

یابن زهرا گدای زار منم

عبد مسکین جیره خوار منم ...

باز مجنون کاظمین شده ام

محو نورین نیّرین شده ام

باز مست جواد و موسایم

سگ پست جواد و موسایم

با من از عشقها روایت کن

جرعه ای غم بده سقایت کن ...

هاشمی را به لطف خویش بخر

باز هم سوی کاظمین ببر ...

شعر : سید عبدالرضا هاشمی

786

با یاد ( جنازه المنادایت )

در آتش دوزخم ز غمهایت

آخر  ز غم تو تلخ میمیرم

ای من به فدای بی کسی هایت ...

زنجیر فکنده بوسه بر دستت

غل سر بنهاده بر سر پایت

گه مویه  کنی به یاد معصومه

گه گریه بر آن رضای تنهایت

ده سال و چهار سال خورشید نشست

در حسرت دیدگان زیبایت

روز آکنده ز حمد و تسبیحت

شب منتظر نماز شبهایت

ای عالم عقل گشته مجنونت

ای واژه عشق گشته شیدایت

ای باده کشان عالم بالا

در وادی نور مست صهبایت

ای حور بهشت واله رویت

ای یوسف مصر محو سیمایت

من هاشمی ام که سخت می سوزم

از داغ غم نهان و پیدایت ...

شعر : سید عبدالرضا هاشمی

786

موسی بن جعفرم که امام خلائقم

پروردگار عشقم و قرآن ناطقم

بر جمله نوریان فلک مقتدا منم

فرزند پاک جعفر والای صادقم

نور از من است مشعله آفتاب را

خورشید بی زوال سپهر حقائقم

کرسی و عرش و لوح و قلم در ید من است

سلطان کائناتم و بر جمله فائقم

خم پشت چرخ چمبری از بار علم من

گم آفتاب در تتق نور منطقم

شیرین به کام کامروایان موئمنم

سنگین شرنگ در دهن هر منافقم

ای هاشمی بیا به در بارگاه ما

من بر گدای بارگه خویش مشفقم ...

شعر : سید عبدالرضا هاشمی

786

دو باره باز شب شد و دلم دوباره پر کشید

به دفتر خیال من بزرگ عکس در کشید

علی میان خانه و به دور اوست کودکان

ز سرو قد فاطمه به پشت در سپر کشید

به پشت در که فاطمه گرفته بود ... میخ در

به روی درب خانه اش زبانه شرر کشید

میان قلب فاطمه غمی به وسعت جهان

غم غریبی علی و رفتن پدر کشید

گلی به نام محسن از میان باغ فاطمه

نیامده به حالت فراق در گذر کشید

چو دید هاشمی غم تو را در آن خیال شب

ز جام دیده خون چکاند و آه از جگر کشید ...

شاعر : سید عبد الرضا هاشمی

قال موسی بن جعفر ( علیه السلام ) فی حقّ جدّته الزهرا ( سلام الله علیها ) :

انّها صدّیقه شهیده

حضرت موسی بن جعفر در مورد جّده اش زهرا ( سلام الله علیها ) فرمود :

ایشان صدیقه شهیده هستند